σκελοκοπέω

σκελοκοπέω (prob. not σκελοκοπάω) (σκέλος, κόπος ‘striking’) 1 aor. pass. ἐσκελοκοπήθην break the legs of someone (s. σκέλος) GPt 4:14 (cp. κατάγνυμι and s. AKirk, NTS 40, ’94, 578–83).